Για 3η συνεχόμενη χρονιά το ΚΔΑΠμεΑ «Αγκαλιά-ζω» συμμετείχε στο Φεστιβάλ ΚΔΑΠμεΑ και άλλων φορέων ΑΜΕΑ του δήμου Νεάπολης-Συκεών που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 10 Μαΐου στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Πεύκων.
Η καλλιτεχνική ομάδα του ΚΔΑΠμεΑ «Αγκαλιά-ζω» δούλεψε σε εντατικούς ρυθμούς με το σύνολο του δυναμικού των παιδιών της δομής για να παρουσιάσει ένα άρτιο και γεμάτο φαντασία υπερθέαμα με τίτλο «ΚΟΥΚΛΟΠΟΙΗΜΑΤΑ στου χορού τα βήματα». Η παρουσίαση μάλιστα του project αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Από τα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη ο οποίος αναφέρεται στα αγάλματα του Δαίδαλου με τη μοναδική ικανότητα να κινούνται και την τέχνη της μαριονέττας του 5ου αιώνα, η Αρχαία Ελλάδα έχει λαμπρή παράδοση στις κούκλες, την παρουσία των οποίων ανιχνεύουμε αδιάκοπα σε όλες τις ιστορικές περιόδους έως και σήμερα. Ένα παιχνίδι που από «Πάντα» επιτρέπει στον άνθρωπο να αναμειγνύει το πραγματικό με το φανταστικό, να δοκιμάζει τον εαυτό του, να θεραπεύει τους δαίμονές του, να επεκτείνει την εμπειρία του έξω από συνηθισμένους κανόνες και ρόλους που του επιβάλλει η ηλικία του, η εποχή ή το πλαίσιο της ζωής του.
Η ιδέα του έργου ανήκει στη γυμνάστρια του «Αγκαλιά-ζω» Μαρία Τσιακανίκα, που με ακούραστους συνεργάτες την Ιωάννα Αλεπού και τον Κωστή Κατσίκη, γυμναστές προγραμμάτων του μαζικού αθλητισμού, το δίδαξαν στα παιδιά. Η πολύτιμη βοήθεια όλου του προσωπικού της δομής συντελεί πάντα στην παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου project.
Η καλλιτεχνική ομάδα του ΚΔΑΠ ΜΕΑ “Αγκαλια – ζω” έδωσε το παρακάτω μήνυμα στο κοινό που παρακολούθησε: Σήμερα, λοιπόν, αποτίνουμε φόρο τιμής σε αυτές τις κούκλες που δεν είναι παρά πηγή έμπνευσης, ελεύθερης έκφρασης και φαντασίας.
Κούκλες μικρές, μεγάλες, ζωηρές, ήσυχες, φανταχτερές, αστείες, γλυκές, που ασφυκτιούν κλεισμένες σε σκοτεινά και ξεχασμένα κουτιά ή σκονισμένα ράφια και επαναστατούν στήνοντας χορό. Και μας καλούν να πάρουμε μέρος στην πιο ειρηνική και ελπιδοφόρα επανάσταση. Μια επανάσταση με πολύχρωμη σημαία την φαντασία.
Μα τι θα πει επανάσταση …… θα αναρωτηθεί κανείς!!!!
Επανάσταση θα πει να διεκδικείς φως αν σου το έχουν στερήσει, χαρά αν δεν σε έχουν χαϊδέψει, μα πάνω από όλα, να ζητάς αυτό που δικαιούσαι και να απαιτείς να ακουστεί και η δική σου φωνή».
